Temel Yaşam Desteği (TYD)
Basit olanlar dışında, herhangi bir araç-gereç kullanılmadan havayolu açıklığının sağlanması, ventilasyon ve toraks kompresyonları uygulamasını içerir. Amaç, arrest nedeni ortadan kalkıncaya kadar yeterli solunum ve dolaşımın sağlanmasıdır. TYD, ilk değerlendirme ile kardiyak arrest tanısı konar konmaz orada bulunan kişi tarafından hemen başlatılmalıdır.
Bilincin Değerlendirilmesi ve temel yaşam desteği ppt
Önce hastanın ve kurtarıcının güvenliği sağlanmalıdır. Daha sonra hastanın herhangi bir yanına diz çökülür ve bilinç durumu değerlendirilir. Omuzlarından hafifçe sarsılarak yüksek sesle "Nasılsınız?" diye sorulur. Hastadan sözlü veya hareket şeklinde bir cevap alınırsa düzenli aralıklarla durumu yeniden değerlendirilerek izlenmelidir. Gerekmedikçe hareket ettirilmemeli ve orijinal pozisyonu bozulmamalıdır. Yine gerekli ise yardım çağrılmalıdır. Eğer hasta cevap vermiyorsa, bir kişiden yardım çağırması istenir
Havayolu Açıklığının Sağlanması ve Solunumun Değerlendirilmesi ve temel yaşam slaytları
Havayolu açıklığını sağlamak üzere hastaya başı bir el ile alından nazikçe geriye itilip, diğer elle çenesi yukarı doğru kaldırılarak "Head tilt-Chin lift" manevrası uygulanır. Boyun travmasından şüphe ediliyorsa, başı ekstansiyona getirmekten kaçınmak gerekir veya "Jaw-thrust" manevrası uygulanabilir. Ağız içinde obstrüksiyona neden olabilecek görünen bir cisim varsa herhangi bir elin işaret parmağı ile çıkarılır. Yerinden çıkmış diş protezi de buna dahildir.
Solunum, havayolu açık tutulurken "Bak, dinle, hisset" yöntemi ile değer-lenlendirilir. Bu amaçla kurtarıcı yanağını ve kulağını hastanın ağız ve burnuna doğru yaklaştırarak bir taraftan toraks hareketlerini izlerken, aynı zamanda hastanın ağzını dinleyerek solunum sesini duymaya ve yanağıyla hava giriş çıkışını hissetmeye çalışır. Solunumunun olup olmadığı 10 sn içinde kontrol edilmelidir. Hasta soluyorsa "Recovery" pozisyonu olarak adlandırılan tam yan pozisyona getirilir.
Kardiyopulmoner Resusitasyon
Erişkinde Kardiyopulmoner Resüsitasyon
Kardiyopulmoner resüsitasyon (CPR), solunumsal ve/veya kardiyak ar-rest tedavisinde yapılması gereken işlemlerin tümünü tanımlamaktadır. Kardiyak arrest ise, bilinci kapalı hastada büyük arterlerde (karotis, femoral arter) nabız alınamaması yani dolaşımın durmasıdır.
Kardiyorespiratuvar arrest havayolu obstrüksiyonu, solunum yetmezliği ve kalpte fonksiyon bozukluğuna yol açan primer (yabancı cisim aspirasyonu, astım, miyokard infarktüsü) veya sekon-der (kafa travması, strok, hemorajik şok, pnömotoraks vs) nedenlere bağlı olarak gelişebilmektedir. Kardiyak arrest sonrası başarılı bir sonuç sağlayabilmek için yapılması gereken girişimler "yaşam zinciri" olarak tanımlanmıştır. Bu zincir "erken değerlendirme ve yardım çağırma - erken CPR - erken de-fibrilasyon - erken ileri yaşam desteği" halkalarından oluşmaktadır. CPR uygulamasının en erken dönemde doğru ve bilinçli şekilde başlatılması büyük önem taşır. Temel yaşam desteği ilk 4 dk içinde, ileri yaşam desteği içinde yer alan defıbrilasyon ilk 8 dk içinde uygulanabilirse sağ kalım oranının %43'e ulaştığı saptanmıştır.
Tarihi gelişimi daha eskilere dayanmakla birlikte 1960'larda ağızdan ağıza solunum ile yeterli ventilasyon ve eks-ternal torakal kompresyon ile kalp masajının tanımlanması modern anlamda CPR'un temelini oluşturmuştur.
Bu bölümde erişkinlerde (8 yaş üzerindeki kişilerde) CPR'ın temel ve ileri yaşam desteği basamaklarının temel al-goritmleri üzerinde durulacaktır.
Kardiyopulmoner resüsitasyon (CPR), solunumsal ve/veya kardiyak ar-rest tedavisinde yapılması gereken işlemlerin tümünü tanımlamaktadır. Kardiyak arrest ise, bilinci kapalı hastada büyük arterlerde (karotis, femoral arter) nabız alınamaması yani dolaşımın durmasıdır.
Kardiyorespiratuvar arrest havayolu obstrüksiyonu, solunum yetmezliği ve kalpte fonksiyon bozukluğuna yol açan primer (yabancı cisim aspirasyonu, astım, miyokard infarktüsü) veya sekon-der (kafa travması, strok, hemorajik şok, pnömotoraks vs) nedenlere bağlı olarak gelişebilmektedir. Kardiyak arrest sonrası başarılı bir sonuç sağlayabilmek için yapılması gereken girişimler "yaşam zinciri" olarak tanımlanmıştır. Bu zincir "erken değerlendirme ve yardım çağırma - erken CPR - erken de-fibrilasyon - erken ileri yaşam desteği" halkalarından oluşmaktadır. CPR uygulamasının en erken dönemde doğru ve bilinçli şekilde başlatılması büyük önem taşır. Temel yaşam desteği ilk 4 dk içinde, ileri yaşam desteği içinde yer alan defıbrilasyon ilk 8 dk içinde uygulanabilirse sağ kalım oranının %43'e ulaştığı saptanmıştır.
Tarihi gelişimi daha eskilere dayanmakla birlikte 1960'larda ağızdan ağıza solunum ile yeterli ventilasyon ve eks-ternal torakal kompresyon ile kalp masajının tanımlanması modern anlamda CPR'un temelini oluşturmuştur.
Bu bölümde erişkinlerde (8 yaş üzerindeki kişilerde) CPR'ın temel ve ileri yaşam desteği basamaklarının temel al-goritmleri üzerinde durulacaktır.