Hayvan Hücresi Farklılaşma ve Doku Oluşumu
Hücrelerarası Bağlantılar
Dokuları oluşturan hücreler birbiri ile ilişkidedir. Hücrelerarası ilişki mekanizmalarının görevi şunlardır:
a) Hücrelerin mekanik olarak birbirine bağlanmasını sağlarlar;
b) Hücre arası boşluğun bir yüzeye dönüştürülmesi veya geçirgen ya da yarı geçirgen hal almasını temin ederler;
c) Dokuda hücreden hücreye, elektriki impulslarla uyarı veya kimyasal madde taşınımını üstlenir.
Bir epitel doku hücresindeki morfolojik (dış yapısal) temas oluşumları, Zonuia occludens, Zonuia adhaerens, Macula adhaerens ve sinaps diye adlandırılır (hayvan hücreleri)
a) Zonuia occludens Komşu hücre plazmalema dış lamellerinin, birbirine kaynaşması ile oluşur. Büyük moleküller hücre arasından geçemez; ama küçük iyonlar geçebilir (örneğin bağırsak epitelinde sindirilmemiş maddeler), bağırsak boşluğundan kontrolsüz giremez. (Bağırsak epiteli örneğindeki gibi, henüz tamamen yıkılmamış olan maddeler, bağırsak boşluğundan kontrolsüz olarak geçemez). Elektriki uyanlar hücreden hücreye bu yapılarla geçer.
b) Zonuia adhaerens: Z. occludens'le ilişki içindedir. İki hücre arasındaki boşluk burada 20 nm olup, henüz daha belirlenememiş bir madde ile doludur.
d) Macula adharens: Dezmozom da denen bu yapı, iki hücrenin birbiri ile temas ettiği noktalarda yarı dezmozom olarak görülür. Burada yapıştırıcı bir madde gibi etkiye sahip glikoprotein tabakası olarak bulunur. Plazmalema bu noktada oldukça kalındır. Hücrelerin mekanik bağlantısına yardımcı olur. Tonofilamanlar hücreye dayanıklılık girer. Hücrelerin sağlamlığı bazal membranda yarım verir ve yarım dezmozomlara dezmodozmlarda olur.