İnsitu Hibridizasyon
İn situ hibridizasyon teknikleri, morfolojik olarak korunmuş kromozomlarda, hücrelerde veya doku kesitlerinde spesifik nükleik asid dizilerinin tayinini sağlar. DNA veya RNA'nın spesifik dizilerinin belirlenmesine imkan veren nükleik asid hibridizasyon tekniği, bu nükleik asidlerin tek iplik segmentlerinin daha önceden işaretlenmiş, bilinen tamamlayıcı nükleik asid serilerine spesifik olarak, bağlanabilme yeteneğine dayanır. Bu bilinen diziler laboratuvarda üretilip prob olarak adlandırılır ve radyoizotop veya biotin veya digoxigeninli nukleotidlerin eşleşmesiyle işaretlenir. İzotop işaretli prob otoradyografi ife, biotin işaretli prob ise avidine yüksek afinitesi ile, digoxigenin ise alkalin fosfataz ile belirlenebilir.
Nonizotopik in situ hibridizasyon, kimyasal olarak modifiye edilen DNA problarının immünolojik ya da afinite reaksiyonları ile fluoresan veya enzimatik ofarak görüntülenmesi prensibine dayanır. Nonradyoaktif ISH metodlan 2 tipe ayrılır.
1) Direkt metodda; saptanacak molekül (fluorescein) nükleik asid probuna direkt olarak bağlıdır. Hedef nukfeik asidle hibridizasyondan sonra oluşan hibrid mikroskopda görülebilir.
2) İndirekt metodda; prob tayin edilecek molekülü kimyasal veya enzimatik olarak taşır ve bu immunositokimya yardımı ile tayin edilir. Saptanacak molekül antikorlara kolayca bağlanır. Böylece birçok hapten modifikasyonları tarif edilmiştir. Bunlardan ilk kullanılanı biotin-streptavidin sistemidir. İndirekt yöntemler daha hassastır.