Orofarinks Nedir
Farinks 3 bölüme ayrılmıştır; nasal kavitenin arkasında nasofarinks, oral kavitenin arkasında orofarinks ve larinksin arkasında hipofarinks yer alır. Hipofarinks krikoid kıkırdak düzeyinde proksimal ösefagus ile birleşir. Orofarinks farinksin ağız açık iken görülen kısmı olarak tanımlanabilir. Orofarinks dilin posterior 1/3'ünü (yani dil kökünü), anterior ve posterior tonsiller plikalan, palatin ve lingual tonsilleri ve lateral faringeal duvarları içerir.
Orofarinks ile oral kavite arasındaki sınır çeşitli yapılardan oluşan halka şeklinde bir oluşumdur. Bu halkanın üst kısmını sert ve yumuşak damak birleşim yeri oluşturur. Sert damak oral kaviteye, yumuşak damak (alt yüzü) orofarinkse aittir. Halkanın lateral parçasını anterior tonsiller (veya faucial) plika olarak bilinen, her iki tarafta yer alan mukozal bir kat oluşturur. Bu mukozal kat palatin tonsilin yer aldığı tonsiller fossanın anterior sınırını belirler. Halkanın alt sınırı dilin arka kesimindeki, circumvallate papilla denilen, dil üzerindeki tad tomurcuklarını içeren pek çok papilladan biri olan, ucu posterioru gösteren ters V-harfi şeklinde dizilen bir sıra ufak yapıdan meydana gelir. Bu V-harfi şeklindeki çizgi orofarinksin bir parçası olan dilin 1/3'ünü (ya da dil kökünü) sınırlar. Circumvallate papillanın tepesinde foramen cecum yer alır.
Faringeal Duvarlar
Farinks anterior duvarı kompleks bir anatomiye sahiptir. Yumuşak damak nasofarinksi orofarinksten ayırır. Yumuşak ve sert damak arasından geçen çizgi lateral ve posterior duvarları birbirinden ayırır. Orofarinks hipofarinksten faringoepiglottik katlar ile ayrılır. Bu katların posterior ve inferiorunda hipofarinks başlar.
Farinksin posterior ve lateral duvarları faringeal konstriktör kaslar olarak bilinen, birbiri içine geçen kas yapılardan oluşur. Tüm bu lifler orta hatta yer alan fibröz bir sırta yapışırlar. Farinksin bu posterolateral duvarı naso-. oro- veya hipofaringeal düzeyde ayırım yapmaya yardımcı işaretler içermeyen, devamlılık gösteren bir yapıdır. Orofarinksin posterior faringeal duvarı nasofarinksin yumuşak damak çevresindeki inferior sınırından başlar ve inferiora epiglottise kadar uzanır.
Orofarinks anatomisindeki önemli bir yapı parafaringeal boşluktur. Bu boşluk başlıca yağdan oluşur ve medialde faringeal duvarlar, lateralde infratemporal boşluk (mastikatör kasları içeren) ile sınırlanır. Fonksiyonu yutma sırasında faringeal duvarların hareketine ve çiğneme sırasında mastikatör kasların hareketine izin vermektir. Parafaringeal boşluk parotis bezinin derin lobu ile de sınırlanır. Bu boşluğun posteriorunda internal karotid arter, internal jugular ven ve 9., 10. ve 11. kranial sinirleri içeren karotid boşluk yer alır. İnferiorda parafaringeal boşluğu submandibular boşluktan ayıran fasiyal bir engel yoktur; parafaringeal boşluk patolojisi kendisini bir submandibular kitle olarak gösterebilir. Bir enfeksiyon ya da tümör parafaringeal boşluğa uzandığında patoloji hızla kraniokaudal bir yönde yayılabilir; bu yüzden bu boşluk sıklıkla bir asansör boşluğuna benzetilir. Bazen gerçek bir invazyon olmaksızın patolojik proçes tarafından sadece yer değiştirmiş olabilir. Bir miktar asimetrik görülebilen orofarinksin yüzeyel dokularının aksine, bu derinde kalan parafaringeal boşluk daima simetrik görülmelidir, herhangi bir asimetri oldukça dikkatli ele alınmalıdır.