Mide kanseri yayılım yolları 1932 yılında Cornett
ve Howell tarafından yayınlandığından beri şu şekilde tanımlanmaktadır:
1.Direk Yayılım: Mukozadan
başlayan kanser önce submukozayı istila eder, ardından muskuler ve subserozal
tutulum gerçekleşir. Özofagus ve duodenuma yayılım bu şekilde oluşmaktadır.
Duodenuma yayılım muskuler tabaka ve subserozal lenfatikler yoluyla olur.
Özofagusa yayılım ise tüm tabakalar boyunca olabilmekle beraber genellikle
submukozal lenfatikler yoluyla olur.
2.Peritoneal Yayılım: Tüm
mide duvarı boyunca yayılıp serozaya ulaşan tümörler peritoneal yayılım
gösterebilirler. Diffüz tip kanserlerde peritoneal yayılım, intestinal tip’e
oranla daha sıktır.
3.Hematojen Yayılım: Uzak
organ metastazları bu yolla gelişmektedir. Hematojen yayılım en sık karaciğere
olmaktadır. İntestinal tip karsinomlar diffüz tipe oranla daha sık hematojen
yolla yayılma eğilimindedirler.
4.Lenfatik Yayılım: Mide
kanserlerinde lenfatik yayılım erken dönemde başlar. Mide rezeke edildiğinde
lenf nodu metastaz oranı % 50 civarındadır. Kennedy tüm evreleri içeren 1241
hastayı incelediği çalışmasında lenf nodu pozitifliğini % 76,5 olarak
bildirmiştir. Özellikle submukozal invazyonun olduğu, 4cm’den büyük ve az
diferansiye tümörlerde lenfatik yayılım riski artmaktadır. Obana ve arkadaşları
lenf bezi metastazlarını morfolojik açıdan iki alt gruba ayırmışlardır. Lenf
bezlerinde emboli tarzında tümör varlığı mevcut ve lenf yollarında henüz kanser
hücresi yoksa embolik tip, lenfatik kapillerlerde tümör hücresi var ve lenf
bezi çevresindeki yağ dokunun intertisyel alanlarında tümöral yayılım mevcutsa
infiltratif tip olarak tanımlamışlardır. Embolik tip metastaz intestinal tip
mide kanserlerinde, infiltratif tip metastaz ise diffüz tip mide kanserlerinde
daha sık olmaktadır.