Hipopitüitarizmin
belirti ve semptomları, hipofiz hormon yetersizliğinin boyutuna ve süresine
bağlı olarak değişkenlik gösterir
GHD (
Growth Hormon Yetersizliği )
Çoğu test
düşük etkinliğe (68) ve zayıf tanımlanmış ayrım noktalarına sahip olmasına
rağmen, tüm hastalarda GHD teşhisinin temelini biyokimyasal testler oluşturur.
Ayrıca GHD’li çoçukların önemli bir kısmı, erişkinliklerinde de bu yetersizliği
göstermeye devam eder. Bu nedenle hangilerinin GH replasman tedavisi alıp
almayacağını belirlemek açısından bütün GHD‘li çocukların gelişimlerini
tamamladıklarında yeniden test edilmeleri çok önemlidir (69,70). Yapılan
çalışmalara göre;
büyüme çağında bırakılan GH tedavisi, bazı erişkin GHD semptomlarının (örneğin
abdominal yağın artması) 2 yıl içinde yeniden gelişmeye başlamasına neden
olmaktadır (71).
GHD İçin
Akut Stimülasyon Testleri
İnsülin
tolerans testi (ITT), hali hazırda Büyüme Hormonu Araştırma Derneği tarafından
önerilen bir testtir.10 ng/ml’lik pik serum GH konsantrasyonu genellikle
çocuklarda ayrım noktası olarak kullanılır, 5 ng/ml’nin altındaki
konsantrasyonlar ise ciddi GHD olarak tanımlanır. Bu ayrım noktaları GH
yetersizliği olan erişkinlerde daha düşüktür. Buna göre ITT’de 3 ng/ml’nin altı
değerler, ciddi GHD’yi tanımlamada kullanılır. Ancak ITT doktor gözetiminde
olmayı gerektirir . Bu test; nöbet, anjina, değişken mental durum ya da genel
halsizlik öyküsü olan hastalarda kontraendikedir (72). ITT’nin kontraendike
olduğu hastalarda diğer stimülasyon testleri kullanılabilir. GH salgılayan
hormon GHRH+arginin testi, erişkinlerde yüksek etkinlik (73) ve hassasiyet (74)
göstermiştir ve bu test muhtemelen ITT’den sonra GHD konusunda en güvenilir
tanısal testtir. Erişkinde GH’ın salgılanmasında klonidin plaseboya göre daha
etkili olmamasına rağmen (75), diğer provakatif ajanlar glukagon, levadopa,
klonidin ve arginindir. Son zamanlarda GHD’nin teşhisi için güvenilir bir
yöntem olarak GHRH ve GH salgılayan peptid-2 kombinasyonu önerilmiştir (76).
Gonodotropin
Yetersizliği
Premenopozal
kadınlarda gonodotropin yetersizliğinin teşhisi nisbeten daha kolaydır. Çünkü
bu yetersizlik, menstrüel siklusta bozulmalara yol açar. Lüteinize edici hormon
(LH) ve Folikül uyarıcı hormon (FSH) pulsatil bir tarzda salgılanır, bu nedenle
tek bir ölçüm amonereli kadınlarda normal sınırları içinde çıkabilir. Serum
östrodiol konsantrasyonları da gonodotropin yetersizliği olan kadınlarda düşük
ya da normal çıkabilir. Kadında hipogonadotropik hipogonadizmin teşhisini
doğrulamanın en temel yolu, normal ya da düşük serum FSH konsantrasyonuyla
birlikte düşük serum östradiol konsantrasyonlarının tesbit edilmesidir (77).
Gonodotropin salgılayan hormon (GnRH) stimülasyon testi, gonodotropin
yetersizliğinin teşhisinde sınırlı bir değere sahiptir. Çünkü bu test,
hipotalamik ve hipofizer bozukluklar arasında güvenilir bir ayrım sağlayamaz
(78). Stimülasyonun ardından LH ve FSH‘ın serum konsantrasyonlarının normal
çıkması, gonodotropin fonksiyonlarının normal olduğunu düşündürür. Ancak bunun
tekrarlanması gerekir, çünkü tek bir enjeksiyona normalin altı tepki tanısal
değildir (79), GnRH stimülasyonuna tepkinin, yaşlı ve premenopozal kadınlarda
azaldığı gösterilmiştir (80). Erkeklerde hipogonadotropik hipogonadizm, düşük
veya normal FSH ve LH konsantrasyonuyla birlikte düşük serum testesteron
konsantrasyonuyla teşhis edilebilir (77).
Kaynak; http://zehirlenme.blogspot.com