Doğuştan çarpık ayak (DÇA)
Hipokrat zamanından beri bilinen bir çocuk ortopedi rahatsızlığıdır. Doğumsal
ortopedik deformiteler arasında en sık karşılaşılan yoğun tedavi gerektiren bu
rahatsızlık hakkında, günümüze kadar pek çok çalışma yapılmış ve tedavisinde
çok değişik yöntemler uygulanmıştır. DÇA tek başına bir anomali olabileceği
gibi, Artrogriposis Multipleks Kongenita (AMC), Muskuler distrofiler,
kongenital miyopatiler, Down sendromu, ve distrofik cücelik gibi bir sendromun
lokal belirtisi de olabilir.
Anomalinin 3 ana bileşeni
vardır:
1- Ayak
bileğinin ekinusu
2- Topuğun
inversiyonu (varus)
3- Ayağın ön ve
orta kısmının adduksiyonu ve inversiyonu
Bu üç bileşene sıklıkla kavuş
deformitesi eşlik ederken bazı olgularda internal tibial torsiyonda görülür.
Deformitelerin ciddiyet derecesi farklı olabilir; ayak önünün adduksiyonu ve
kavuş deformitesi ile birlikte ayağın tümü ekinus ve varus pozisyonunda
olabilir veya minimal derecede ekinus ve varusun görüldüğü hafif bir deformite
şeklinde de olabilir. DÇA ta ayak bileği midtarsal ve subtalar eklemlerde
patolojik tutulum vardır.
DÇA tedavisinde günümüze
kadar deformitenin histolojik ve patoanatomik değişikleri anlaşıldıkça pek çok
değişik yöntem geliştirilmiş, zaman içerisinde eskiden çok kullanılan tedavi
yöntemlerinden bazıları günümüzde terk edilmiştir. DÇA tedavisinde
cerrahi ve cerrahi dışı pek çok tedavi günümüze kadar yayınlanmıştır.
Deformitenin düzeltilmesinde günümüzde uygulanan yöntemler arasında uzun dönem
sonuçları en iyi olana metod Dr. İgnasio Ponseti tarafından bildirilmiştir.
DÇA ta
tedavi sonuçlarının değerlendirilmesi için International Clubfoot Study Group
(ICFSG) kurulmuş ve 1998 yılından 2003 yılına kadar düzenlenen değişik
toplantılar sonrasında tedavi sonuçlarını objektif olarak değerlendirilmesi
için ortak bir değerlendirme formu oluşturulmuştur.