Fizik Muayene: Yenidoğanlarda gerçek bir çarpık ayak olgusunun tespit edilmesi nadiren
zorluk arz eder. Hastaların idiopatik olmayan deformite durumu-na işaret eden
ilgili diğer anormalliklerin ve nöromusküler hastalıkların belirlen-mesi için
tam bir beden muayenesine tutulmaları gerekmektedir. İdiopatik olma-yan
sendromik çarpık aya-ğın prognozu genellikle idiopatik çarpık ayağın
progno-zundan daha kötüdür.
DÇA'ta 3 önemli belirti
görülür:
1- Ekin;
ayak önü plantare doğru düşüktür. Ayak bileğinde Asil tendonu
gergindir. Midtarsal alanda plantar yapılar gergindir.
2- Topuğun varusu; Mediale yapışan
gergin Asil tendonu ile içte kontrakte bağlar düzeltmeye direnç gösterir.
3- Ayağın ön
kısmının adduksiyonu ve varusu; Ön ve arka tibial kaslar birinci metatars ile
naviküleri inversiyona çeker.
Ayak bileği dışa dönmüştür. Dış
malleol arkaya dönüktür. Naviküler kemik iç malleole yaklaşmış, mediale
kaymıştır. Talus başı orta ayağın dorsola-teralinde palpe edilir. Rijitide
geliştikçe talus başı talus cisim ekseninden daha çok mediale kayar.
Yenidoğanlarda genel olarak şekil
bozuklukları elle düzelebilir yani yumuşaktır. Gecikmiş olgularda kavuş
deformitesinin belirginleştiği görülür. Ayak dış yüzündeki deri ince ve
parlaktır. Çarpık ayak normal ayağa göre % 20 daha küçüktür. Yetersiz kas
yapısı bacakta atrofık görünüme yol açar. Çocuk yürümeye başlamışsa ayak dış
kısmına basarak yürür ve burada deri altı bursa gelişir.
DÇA
deformitesi düzeltilmezse kemiklerde birçok geç uyumsal değişiklikler meydana
gelir. Bu değişiklikler yumuşak doku kontraktürlerinin derecesine ve olgunun
yürüyüp yürümediğine bağlıdır. Tedavi edilmemiş erişkinlerde spon-tan füzyon
gelişebilir.