DEHB
tedavisinde; farmakolojik müdahale ve aile eğitimi, okula yönelik düzenleme,
bilişsel davranışçı tedavi, sosyal eğitim gibi psikososyal müdahaleyi
birleştiren çoklu yaklaşım modelleri en etkili yöntemler olarak bulunmuştur. Psikososyal müdahale teknikleri; hafif DEHB olgularında, ailenin ilaç
tedavisini kabul etmediği, tanının kesin olmadığı, anne-baba ve öğretmen
bildirimleri arasında belirgin uyumsuzlukların olduğu durumlarda tek başına
denenebilir. Everett ve Everett, DEHB tedavisindeki en etkili yöntemin,
DEHB olan çocuğun aile sistemi içinde değerlendirildiği ve rahatsızlığının
diğer aile bireyleri ve aile içi etkileşim üzerindeki etkilerinin de ele
alındığı aile terapisi olduğunu savunmuşlardır. Okulda, sınıfta yapılabilecek
düzenlemeler ve uygulamalar konusunda okul psikolojik danışmanı ve sınıf
öğretmeninin bilgilendirilerek tedavi sürecine katılımının sağlanması çok
önemlidir. Ev ve okul ortamındaki yaklaşımların tutarlı olması, DEHB
belirtilerinin ve olumsuz davranışların azalmasını hızlandıracaktır.
Prognoz
DEHB’nin
zamanla azalarak ergenlikte kaybolduğu görüşü günümüzde geçerliliğini
yitirmiştir. Hiperaktivite belirtilerinin zamanla azalmasına karşın, DEHB uzun
sürelidir ve sıklıkla ömür boyu sürebilir. Çocuklukta DEHB tanısı konulan
olguların %30-70’inde belirtilerin erişkinlik döneminde de sürdüğü, bunların da
yaklaşık %30-40’ının DEHB tanı ölçütlerini karşıladığı bulunmuştur.
DEHB olan
çocuklarda, ileriki yıllarda başka psikiyatrik bozukluklar, kontrol grubuna
göre çok yüksek oranda çıkmaktadır. Örneğin; DEHB olan çocukların yaklaşık üçte
birlik kısmında, erişkin dönemde, alkol-madde kullanım bozukluğu, anti sosyal
kişilik özellikleri, depresyon ve anksiyete bozuklukları görülmektedir. Yine
kontrollere oranla daha erken cinsel etkinliğin başladığı, daha sık ve daha
fazla eş değiştirdikleri ve erken hamilelik risklerinin arttığı
belirtilmektedir.