Uyku-uyanıklık düzenlenmesinin
biyolojik olgunlaşma ve gelişimsel etmenler ile etkileşmesi sebebiyle
çocuklarda uyku bozukluklarının görülme sıklığı yüksektir.
Çalışmalar, çocukların yaklaşık dörtte
birinin uyku sorununun olduğunu ortaya koymaktadır (52). Konya'da 0-17 yaş
grubunda yapılan bir çalışmada uyku bozukluklannın sıklığı %28,9 olarak tespit
edilmiştir. Bu çalışmada en sık tespit edilen uyku bozuklukları; %8,4 oranında
uykuda konuşma, %7,7 kabus bozukluğu, %5,8 uykusuzluk, %5 uykuda altını
ıslatma, %4 karabasan, %3,6 uykuda horlama, %3,3 uykuda varsanılar, %3 şuursuz
uyanma, %2,5 uyurgezerlik, %2,3 oranında gecikmiş uyku bozukluğu olarak
bildirilmiştir
Edirne'de yapılan bir çalışmada 6-18
yaş arasındaki parasomni yayınlığı %71,6 olarak bildirilmiştir (54). Ağargün ve
ark. (55) 7-11 yaş arası çocuklarda yaptığı bir başka çalışmada da parasomni
yaygınlığı %14,4 olarak bildirilmiştir.
Uluslararası uyku bozuklukları
sınıflaması 2005 kitabında çocuklarda uyku bozukluklarının sıklığı şöyle
belirtilmiştir: uyurgezerlik %17, karabasan %1-6,5, uyku felci %5, kâbus
bozukluğu % 10-50, uykuda konuşma %5, uykuda horlama %10-12, uykuda tıkayıcı
solunum durması% 2, şuursuz uyanma %17,3, çocukluk çağının davranışla ilgili
uykusuzluğu % 10-30, gecikmiş uyku faz bozukluğu %7-16 oranında bildirilmiştir
İlk uyku bozuklukları sınıflaması 1979
yılında “ Diagnostic Classifıcation of Sleep and Arousal Disorders” başlığı
altında yayınlanmıştır. Bu ilk sınıflamada uyku bozuklukları uyku bozukluğu
semptomları temel alınarak sınıflanmış ve bugün kullandığımız sınıflamaların
temelini oluşturmuştur. 1990 yılında ikinci uyku bozuklukları sınıflaması
yayınlanmış, bu sınıflama da 1997 yılında gözden geçirilerek tekrar yayınlanmış
ve birçok hekim ve merkez tarafından uzun süre kullanılmışlardır. 2003 yılında
“American Academy of Sleep Medicine” yeni bir çalışma başlatmış ve 2005 yılında
elimizdeki son sınıflamayı yayınlamıştır. Bu sınıflamada katı kurallara bağlı
kalınmamakta uyku bozuklukları semptom, fızyopatoloji ve zaman zaman da sistem
bazında incelenerek sınırlanmıştır. Sınıflama 8 kategoride 85 uyku hastalığını
içermektedir
Ana kategoriler aşağıda sıralanmıştır:
1. İnsomniler
2. Uykuda solunum bozuklukları
3. Uykuda solunum bozukluğuna bağlı
olmayan aşırı uykululuk halleri
4.
Sirkadiyen ritm bozuklukları
5. Parasomniler
6. Uykuya bağlı hareket bozuklukları
7. Normal variantları ve çözümlenmemiş
uyku bozuklukları
8. Diğer uyku bozuklukları
Araştırma sonuçları, uyku sorunlarının
çocuklarda yetersiz olarak tarandığına ve bunun sonucu olarak sıklıkla
atlandığına işaret etmektedir (58). Örneğin 2001'de Owens ve ark. (59) yaptığı,
600 kadar pediatristin katıldığı bir araştırmada hekimlerin %20' sinden
fazlası, sağlıklı okul çağı çocuklarının rutin değerlendirmesi sırasında uyku
sorunlarını hiç sorgulamadıklarını; ergenlerin ise %40'ından daha azını bu
yönde sorguladıklarını belirtmişlerdir.