Epidemiyoloji
Travmatik
el yaralanmaları acil servis olgularının %10’unu, tüm yaralanmaların ise
%6,6-28,6’sını oluşturur. Bu tür yaralanmalar erkeklerde daha sık görülür.
Sinir yaralanmalarında erkek oranı %71-85 arasında iken metakarp ve parmak
kırıklarında %38-62 oranındadır ve yaş ortalaması 28-32 arasındadır. Kadınlarda
daha az oranda görülen bu yaralanmalarda yaş ortalaması erkeklerden daha
fazladır (ortalama 36 yaş). Yaralanmalar öncelikli olarak endüstriyel işlerde
(%50’sinden fazlası), ev işlerinde, trafik kazalarında, spor aktivitelerinde
olur. Bu olgulara az da olsa diğer sistem travmaları da eşlik edebilmektedir.
Endüstriyel
gelişmeyle birlikte iş kazaları sonucu gelişen el yaralanmalarının oranı
giderek artmakta ve yaralanmalar çoğunlukla çalışan genç erkeklerde, 12-29 yaş
grubunda ve dominant elde sık görülmektedir.
Amerika
Birleşik Devletleri’nde (ABD) ulusal yaralanma raporlarına göre iş ortamında el
ve el parmakları en sık yaralanan anatomik yapılar olup (laserasyon ve
kırıklar) bu hastalar acil servislerde de en sık tedavi edilen hasta
gruplarıdır. El ve el parmak kesi ve laserasyonlarında olgu başına ortalama
işgücü kaybı 3-4 gün, parmak kırıklarında ve amputasyonlarda ise 9-22 gündür.
Ciddi el yaralanmalarına bağlı (amputasyon, ezilme ve sinir hasarı)
posttravmatik stres bozukluğu ile oluşan psikolojik bozukluklar 18 aya kadar
uzayabilmekte ve işe dönüşü etkilemektedir. Mortalite ve morbidite haftalık
raporlarına göre ABD’de 3,3 milyon işçinin %30’unun yani 990000 işçinin el
yaralanmasına maruz kaldığı düşünülmektedir. 1994 yılında ABD’de el ve parmak
yaralanmaları bacak ve bel ağrılarından sonra 3. sırada olan işgücü kaybı
nedenidir.