Depo gestajen (Üç Aylık İğne) ve Doğum Kontrol Çeşitleri
Üç aylık iğne de denen depo gestajenler ilk uzun vadeli hormonlu korunma şekliydi. Gestajenler kasa (kalça ya da üstkol) enjekte edilip orada depolanır ve etken madde buradan yavaş yavaş salınır. Kullanılan iki gestajen preparatı vardır, bunların önce iki ayda bir (ilk beş iğne), daha sonra üç ayda bir enjekte edilmesi gerekir:
150 mg MPA (medoksi progesteron asetat, örneğin Depo-clinovir). Bu tip gestajen çoğunlukla yumurtlamayı önler ve uzun vadede rahim sümükderisinin yıkımına yol açar. Dolayısıyla, sıkça ara kanamaların yaşandığı başlangıç evresinden sonra aybaşı kanamaları kesilir.
200 mg NET-Enantat (Noristerat). Bu gestajen ilk altı haftada yumurtlamayı önler, bundan sonra hormon yalnızca rahim sümükderisini ve rahim ağzı mukozasını etkiler.
Depo gestajenler hormonla korunmayı tercih eden, ama yaşam tarzı yüzünden hapı düzgün alamayan kadınlar için çok uygundur (örneğin vardiyalı çalışanlar, sık sık yolculuk yapan ve bir zaman kuşağından bir başkasına geçen kadınlar). Her gün hap alma külfeti ortadan kalktığından, alım hatası da söz konusu değildir.
Depo gestajenlerin önemli bir dezavantajı, yan etkiler ortaya çıktığında ya da artık korunmak istemediğinizde, iğnenin etki süresi içinde uygulamayı durdurmanın mümkün olmamasıdır. Depo iğneler daha çocuk doğurmak isteyen kadınlar için de pek uygun değildir. Uzun süre kullanıldı-ğında, gestajenin tekrar gebe kalmaya izin verebilecek derecede vücuttan atılması bazen iki yılı bulabilir.
Depo MPA kullanılması halinde, östrojen eksikliği nedeniyle uzun vadede kemik yoğunluğunda düşüş olması mümkündür.
