Hemodiyaliz Hastalarında Malnütrisyon
Uzun süreli tedavilerin başlangıcından beri kronik hemodiyaliz hastalarında malnütrisyon olduğu belirtilmektedir. Pek çok araştırmada uzun süreli hemodiyaliz tedavisi gören hastalarda beslenme durumunun bozukluğu bildirilrniştir. Hemodiyaliz ve periton diyalizi sırasında serbest aminoasitlerin, ketoasitlerin, peptidlerin ya da bağlı aminoasitlerin, suda eriyen vitaminlerin, proteinlerin ve glikozun kaybı sözkonusudur.
Diyaliz hastalarının beslenme durumlanmn tartışıldığı pek çok makalede, kronik diyaliz hastalarında Mpodbuminemi, negatif nitrojen dengesi, kas kütlesinde azalma ve metabolik atıklarda azalmanın yaygın olarak görüldüğü belirtilmektedir. Lowrie ve Lew, 12.000 diyaliz hastasında lojistik regresyon analizi üe yapıkları çalışmada düşük plazma albumin değerinin ölüm riskini arttıran en önemli gösterge olduğunu, bunun yanında düşük serum faeatinin ve kolesterolünün de mortalite riskini arttırdığını öne sürmüşlerdir.
Protein-kalori malnütrisyonunun gelişimine neden olan pek çok faktör bulıuınıaktadır. Bunlar şu şekilde sıralanmaktadır.
Alımda azalma:
Psikolojik faktörler, çözümlenmemiş üremi (yetersiz diyaliz uygulanması vb), ilaç tedavileri, MSS üzerine sitokin etkiler ve periton diyalizi uygulanan hastalarda intraabdominal basmç olması gibi nedenlerle görülen anoreksiya, alımı azaltan en önemli sebeplerden birisidir. Bununla birlikte New-England'da Renal Beslenme Konseyi'nin yaptığı informal bir taramada hastaların %50-60'ının verilen diyeti uygulamadığı tahmin edilmektedir. Diyaliz yaşı, medikal yetersizlik insidansı ve ekonomik durumlar, kültürel özellikler bu konuda önemli rol oynamaktadır.
Ruhsal depresyonda besin alımının azalmasına neden olan bir başka faktördür.
Üreminin Neden Olduğu Hastalıklar
özellikle vasküler girişteki enfeksiyonlar, peritonit, pulmoner ödem, kardiyak aritmiler ve kardiyak hastalıklar, peprik ülser gibi GİS hastalıklar üreminin neden olduğu en sık görülen komplikasyonlarmdandır. Böbrek yetmezliği olan bir hastada başka başka bir hastalık ortaya çıktığı zaman genellikle yiyecek alımında azalmaya neden olan yeme ahşkanlıklan değişmekte ve iştah kaybı görülmektedir. Bu hastalardaki ağır hastalıklar negatif nitrojen dengesine ve beslenme durumunun ters etkilenmesine yol açan metabolik stresslere neden olmaktadır.
