Epilepsi Nöbetleri ve Epileptik
Sendromların Sınıflandırılması
Bir
hastalığa ait ortak bir sınıflamanın kabul edilmesi o hastalığa ait altta yatan
nedenlerin araştırılabilmesi, uygun tedavi ve takibin yapılabilmesi için
gerekli ve önemli bir adımdır.
Epileptik
sendromlar; nöbet tipi, nöbet başlangıç yaşı, aile hikâyesi, fizik inceleme,
iktal, interiktal EEG ve görüntüleme tetkikleri gibi pek çok faktörle
tanımlanır. Her epileptik sendromun kendine özel bir hikâye, prognoz ve
tedavisi vardır. Epileptik sendromların terminolojisi ve tanımı sağlık
personeli arasında hastalığı tanımada iletişimi kolaylaştırır; prognoz ve
tedavide yol gösterici olabilir. Sendromik sınıflamada; nöbet tipi, nöbetlerin
başlangıç yaşı, aile hikayesi, fizik inceleme, iktal ve interiktal EEG,
görüntüleme çalışmaları (etyolojik faktörler) rol oynamaktadır.
Hipoksik
iskemik ensefalopati, beyin içine kanama ve infarkt, travma, ensefalit,
menenjit, abse, intrauterin enfeksiyonlar, postnatal enfeksiyonlar,
hipoglisemi, hiperglisemi, hiponatremi, hipokalsemi, hipomagnezemi, selenyum
eksikliği, glikojen depo hastalıkları, metabolik hastalıklar, piridoksin
eksikliği, Polimikrogri, heterotopiler, lisensefali, holoprosensefali, hidransefali,
kortikal displaziler, annenin kullandığı ilaçların ani kesilmesine bağlı
yenidoğanlarda görülen yoksunluk sendromu, idyopatik benign neonatal nöbetler,
tubero sklerozis, incontinentia pigmenti, nörofibromatozis, intrakraniyal tümörler,
porfiri, hipertansiyon, karaciğer yetmezliği, böbrek yetmezliği, toksinler,
ilaç tedavisinin kesilmesi epilepsiye neden olabilir.
İlk
insan EEG sinin 1934’ te kaydından bu yana nöbet ve epilepsi sendromlarının
sınıflaması için pek çok çalışma yapılmıştır. Nöbetler geleneksel olarak grand
mal veya petit mal nöbetler olarak sınıflandırılmış fakat bu terminolojinin
bütün nöbetleri kapsamadığı görülmüştür. Standardizasyon ILAE tarafından 1981’
de yapılmış, 1989’ da gözden geçirilmiştir (31-32). Son bir kaç yıldır yeni bir
sınıflama üzerinde çalışılmaktadır.
Nöbetler
parsiyel ve generalize olarak iki ana grupta incelenir. Nöbet anındaki bulgular
esas alınarak sınıflama yapılır. Bu nedenle sınıflama test sonuçlarından çok
klinisyenin gözlemlerine dayanılarak yapılır. Sınıflama için bazı vakalarda
interiktal EEG bulgularına ihtiyaç duyulur. Generalize nöbetler tüm korteksin
tutulması nedeniyle nöbet başlangıcında tam şuur kaybı ile görülmektedir.
Parsiyel nöbetlerde başlangıç sınırlı beyin bölgesinden olduğu için şuur
korunabilir. Bu nedenle şuurun nöbet başlangıcında kaybolup kaybolmamasına göre
ilk ayrım yapılabilir. Parsiyel nöbetler daha sonra generalize olabilir.
