Çocukluk
Çağındaki Davranışsal İnsomnia
Çocukluk çağındaki davranışsal uyku sorunları dört
gruba ayrılabilir. Bunlar arasında uykuya dalma güçlükleri, uykuyu sürdürme ile
ilgili güçlükler, gece uykusu sırasında olağan dışı davranışlar ve gündüz
uykulu olma hali sayılabilir.
Uyku Bozukluklarının Uluslararası Sınıflandırması
(ICSD-İnternational Classification of Sleep Disorders) davranışsal insomniayı
etiyolojisine göre sınıflandırmıştır. Uyku başlangıcı ile ilişkili, sınır koyma
ve kombine alt tip olmak üzere 3 tipe ayırmıştır. Uyku başlangıcı ile ilgili
olan alt tipte geceleri sık uyanma yakınmaları belirgindir. En sık görüldüğü yaşlar,
6 ay-3 yaş arasıdır. Uygunsuz uyku çağrışımları (örneğin sallanma, tv izleme,
anne baba yatak odasında uyuma) sonucudur. Çocuğun gece uyandığında tekrar
uykuya dalmak için bu çağrışımlara ihtiyacı olmaktadır. Sınır
koyma alt tipi, yatağa gitmeyi tekrarlayan bir şekilde reddetme ya da yatma
zamanını geciktirmeye çalışma şeklinde daha çok süt çocukluğu, okul öncesi ve
okul döneminde tutarsız ve kural koyma sorunları olan anne babaların çocuklarında
görülür.
Çocukluk dönemindeki davranışsal insomnia yatma
zamanı ve/veya gece uyanma sorunları olarak klinik belirti verir. Amerika’da yapılan çalışmalarda bu sorunların yaygınlığı
%20-30 olarak bulunmuştur. Bu oranın Asya ülkelerinde daha da arttığı gözlenmiştir.
Tayvan’da 0-6
yaş arası 506 çocuk ile yapılan bir çalışmada, %38’inde sık gece uyanma deneyimleri, %70’inde 30 dakikadan f-Q uzun uykuya dalma süresi
saptanmıştır. Çin’de yapılan
bir çalışmada da katılımcıların (n=1129, yaş aralığı=1-23 ay) %66sında uyku başlangıcında
annenin varlığına gereksinim duyma, uykuya dalma süresinin 30 dakikadan uzun
olması, sık gece uyanma gibi uyku sorunları olduğu belirlenmiştir.
