Okul Sağlığı Hizmetleri Ve Hemşireliği
Okul sağlığı hizmetleri bir sağlık ekibi ile sunulur. Sağlık ekibi; doktor, hemşire, idareci, öğretmen, psikolog, sosyal hizmet uzmanı, veli, diş hekimi meslek gruplarından oluşur. Öğrencinin sağlığının ilk sorumlusu ailesi olsa da sağlığın korunması ve geliştirilmesinde, öğretmen de anahtar rol oynar. Öğretmen ve öğrencinin birlikte geçirdiği süre dikkate alındığında, doğru sağlık alışkanlıklarını etkili bir şekilde meydana gelişini sağlamak için yeterli olduğu değerlendirilebilir. Sağlıklı bir okul yaşantısının gerçekleştirlmesi, öğretmenin konu ile ilgili tutumları ile ilşkilidir. Öğretmenin sağlık hakkındaki bilgileri, görüş ve davranışları okul sağlığı hemşiresinin hazırlayıp yürüteceği sağlık eğitim programının başarısında da büyük rol oynar. Sağlıktan sapma durumlarını bilen öğretmen sağlık durumunda değişme olan öğrenciyi fark edip hemşireye ya da doktora yönlendirir, bu durumda erken teşhis ve tedavi için olanak sağlar. Öğretmenlere, bu yeteneği kazandırma sorumluluğu ise yine hemşireye ya da doktora aittir. Öğretmen, hemşire ve doktor arasındaki sıkı işbirliği her öğrencinin sağlığı açısından değer taşır.
Toplumun birçok alanında görev yapan hemşirelerin okul sağlığını koruma, geliştirme ve sürdürme faaliyetlerinde de pek çok sorumluluğu vardır. Bu faaliyetler kapsamında; okulda görev yapan personelin ve öğrencilerin sağlığını korumak, sürdürmek ve geliştirmek için; eğitici, danışman, araştırıcı, savunucu, lider vb bağımsız rollerini kullanabilir. Öncelikle kendisi sağlıklı bir yaşam biçimini benimsemeli ve hizmet verdiği gruba rol modeli olmalı daha sonra sağlık eğitimi verdiği öğretmenler aracılığıyla dolaylı kendi sağlık eğitim programları ile de direk olarak öğrenciye ulaşmalıdır. Aldığı eğitim ve bilgileri ile yeterli sağlık donanımına sahip hemşire; öğrenci ve ailesi ile iletişimde olup öğrenci vasıtalı ile de topluma ulaşmalı toplumun sağlık açısından kalkınmasına yardımcı olmalı ve “sağlıklı toplum” çıktısına ulaşmak için çaba göstermelidir
Okul sağlığı çalışmalarında, sağlık personeli, öğretmenler, veliler, toplum ve sektörler arası işbirliği sağlanmalı; bu işbirliği planlama, uygulama ve finansman konularında da sürdürülmelidir.
