Mantar Zehirlenmesi Tedavisi

Mantar Zehirlenmesi Tedavisi

a) Zehirlenme belirtileri tam olarak görülmeden yani sıkıntılı dönemde, hasta veya yakınları durumu anlarsa, bu durum Hekime anlatılırsa, mide ve bağırsakların temizlenme­si öncelik taşır. Hekim bağlayıcı dozlarda hastaya müshil verebilir. Bu mantarda, bu şekle çok az rastlanır.

b) Hekim hastanın korku ve heyecanlarını gidermeli­dir. Burada dikkat edilecek en önemli nokta, hastanın korku ve heyecanlarının giderilmesinde kullanılacak ilaçların ka­raciğere yan tesiri olmayan ilaçlar olmasına dikkat edilme­lidir.

c) Vücudun su ve elektrolit dengesi dikkatle korunma­lıdır.

d) Hastada kan diyalizi görülüyorsa kan değiştirilmesi literatürlerce tavsiye edilir. Kan diyalizinin olduğu hastalar­da ölüm çoğunlukla görülen vakalardandır.

e) Hastanın karaciğer ve böbreklerdeki tahribatı önleyecek ilaçlar dikkatle kullanılmalıdır.

f) Hastaya sürekli ishallerden sonra, koruyucu olarak antibiyotikler verilebilir.

g) İstifra ve ishallerden sonra hastaya, taze demli çay verilir. Karaciğer fonksiyon testleri normal çıkıncaya kadar, karbonhidratça zengin, proteince fakir yiyecekler verilmeli­dir. Daha sonra hastaya dengeli beslenme uygulanmalıdır.

h) Mantar zehirlenmelerinin hiç bir safhasında hasta­ya alkollü içki verilmemelidir. Zehirlenmeden sonra bir hafta ön gün içinde alkollü içkiler içilmemelidir,
Görülüyor ki, bu mantardan olan zehirlenmelerin tedavi­sinde kadro ve imkân yönünden yeterli bir hastane tedavisine ihtiyaç vardır. Zehirlenen şahsı zaman kaybetmeden büyük merkezlere göndermelidir.

Mantar Zehirlenmesi Belirtisi

Amanita Citrina S. F. GRAY 1821 (Zehirli) Syn. Amanita mappa.

Mantarın Özelliği

Mantarın rengi çoğunlukla solgun limon sarısından, sa­rımsı yeşile kadar değişebilir. Genç mantarlar ceviz büyüklüğündedir. Mantar çiğ patates kokusundadır.

Morfolojik Özellikleri

Şapka: Genç mantarlarda yarım küre şeklinde sonra şemsiye şeklinde açılır. Şapka üstü özellikle sapın üstüne isabet eden kısım hafif çukurdur. Şapka rengi, çoğunlukla sarımsı renkte ve üstü gölgeli görünümdedir. Bazende man­tarın rengi, yeşilimsi sarıdan saman sarısına kadar değişe­bilir. Genç mantarları örten örtü artıkları, şapka üzerinde daima görülür (A. muscaria ve A. pantherina olduğu gibi). Şapka üzeri parmakla yoklandığında yapışıcı olduğu ve elle beyaz lekelerin kayabildiği gibi yağmurlarla bazı parçalar mantarın üzerinden gidebilir. Büyüklüğü: 4 -10 cm. çapında­dır. Lameller: Genç mantarlarda beyaz, gelişmiş olanlarda sarımsı renge dönerler. Lamellerin keskin yüzlerinde kah­verengi lekeler bulunur. Genç mantarlarda lamelleri örten örtü, gelişme ilerleyince sap üzerinde yaka gibi görünür. Sap: Toprakta bir volva (çanakçık) içinde bulunur. Sap buradan incelerek şapkaya doğru uzanır. Rengi beyaz­dan sarıya kadar değişebilir. Büyüklüğü: 6-12 cm. boyunda ve 1 -1,5 cm. çapındadır. Volva (Çanakçık): Şapka meyda­na çıkmadan büyükçe bir ceviz büyüklüğünde ve serttir. Man­tarın sapı içinden çıkınca, volva kirli beyaz renkte deri şek­linde incelir. Etli kısmı: Beyaz renkli ve yumuşaktır. Bir par­ça mantar parmaklar arasında ezilerek koklanırsa patates kokusu hissedilir, dilimizle tadına bakarsak tadının hoş ol­madığı görülür. Sporları: Küre şeklinde, 7-10 mikron büyüklüğündedir.

Yetişme Yeri Özellikleri

Ormanların altlarında özellikle kumlu topraklarda, ve­rimli ovalarda 15-20 lik gruplar meydana getirerek yetiştiği görülür.

Diğer Özellikleri

Bu mantarın içinde bazı araştırıcılar «mappin» bulun­duğunu yazarlar. Fazla miktarda yenir, gerekli ilk yardım ya­pılmazsa tehlikeli olabilir.

Mantar yemeğini yedikten en az 5 saat sonra, ze­hirlenme belirtisi gösteren mantar
Bu gruba giren mantar, miktarı ne olursa olsun, yedik­ten en az 5 saat sonra zehirlenme belirtisi gösteriyor (Ye­mekten sonra 5 saat zehirlenme ile en küçük bir belirti yok­tur.). İnsan bünyesinin mukavemeti veya yenen mantarın miktarı az olması halinde zehirlenme belirtisi 5 saatten da­ha uzun zamanda görülebilir. Şayet bu mantarın 1/4 ünü bol yemek içinde yemiş olursa en geç 48 saat sonra zehirlenme belirtisi gösterir.


Zehirlenme Belirtisi

Zehirlenmenin birinci safhasında

Mantarı yedikten, 5 saat veya daha fazla zamandan son­ra görüleceğinden yenilen maddelerin büyük kısmı, kana geç­miş olacaktır. Bu grup zehirlenmede, ishal ve istifralarla ön belirti sayılacağı gibi dayanılması zor ağrı ve sancılarda gö­rülür. Zehirlenmede ilk yardım ile hastanın oyalanmaması ge­rekir. Derhal hasta bir klinik tedavisine alınmalıdır. Hekime gidinceye kadar, hastaya bolca su ve sulu yiyecekler veril­melidir. İshal kesilir diye hastaya sulu yiyecekler verilmez gibi yanlış bir düşünceye kapılmamalıdır. Bu arada hastanın iç organlarında ağrı ve sancılar gittikçe artar. Bu vaziyette hastaneye gelen hastanın mide ve barsaklarının temizlenme­sinin hastaya bir yarar sağlamayacağı açıktır. Vücudun faz­la miktarda su ve elektrolit madde kaybetmesinden dolayı görülecek klinik bulgular kendini gösterir.

Zehirlenmenin ikinci safhasında

Zehir maddeleri, iç organların özellikle karaciğer, mer­kezi sinir sistemi, böbrekler ve iskelet kasları çalışmalarını aksatır. Çocuklarda zehirlenmenin ikinci gününde, karaciğer çalışamaz bir duruma gelir ve çocuk komaya girer. Lüzumlu klinik tedavisi yapılamazsa zehirlenmenin ikinci günü sonun­da çocuklarda % 95 ölümle sonuçlanır. Çocuk bir mantarın, 1/6 veya daha küçük bir parçasını yemişse iki gün şiddetli hastalık sonucu yine ölmeyebilir. Bunun yanında, yetişkinler­de bu mantarın zehir etkisi özellikle zehirlenmenin 2'nci' gü­nü ile 5'nci günü arasında ölümlere yol açar. Zehirlenmenin 5'nci günü sonuna kadar ölüm vakası görülmemişse hasta çoğunlukla kurtulur.

Amanita Pantherina Zehirli Mantarlari

Amanita Pantherina FRIES 1821 (Delirtici Zehirli)

Mantarın Özelliği

Şapka rengi, sarımsı kahverengiden koyu kahverengiye kadar değişebilir. Bu renkler üzerinde daima beyaz renkli le­keler görülür. Şapka kenarları çizgili, sapta yaka, sapın top­rak içindeki kısmını bir volva muhafaza eder.

Morfolojik Özellikleri

Şapka: Genç mantarlarda beyaz renkli örtü tarafından kuşatılır. Gelişme başlayınca yarım küre şeklini alır, nihayet şapka şemsiye şeklinde açılır. Genç mantarı örten, beyaz örtü parçalanır. Ve bu beyaz renkli örtü artıkla­rı kahverengi şapka derisi üzerine yapışır.

Şapkanın etli kıs­mı özellikle kenarlarda az olduğundan lameller kenarlarda çizgi gibi görülür. Büyüklüğü: 5-10 cm. çapındadır. Lamel­ler: İnce, sık ve sapa doğru daralır. Genç mantarlarda be­yaz, gelişmiş mantarlarda ise sarımsı beyaz renge dönerler, bütün gelişim safhalarında daima kadife gibi yumuşaktır. Sapı: Genel olarak silindir şeklinde, toprak içinde volva (ça­nakçık) içinde bulunurlar. Sap şapkaya birleşirken genişler. Genç mantarlarda içi dolu, gelişmiş mantarlarda içi oyulur. Sapın etli kısmı lifî yapılıdır. Genç mantarlarda lamelleri ör­ten örtü, gelişen mantarlarda sapın şapkaya yakın kısmında yaka şeklinde toprağa doğru sarkar. Sapın hakim rengi sa­rımsı beyazdır. Büyüklüğü: 4-10 cm. boyunda ve 1 - 2 cm. çapındadır. Sap, toprak içinden çanakçığı (volva) ile birlikte çıkarılırsa şişkin olduğu görülür. Volva (Çanakçık): Genç mantarları bütünüyle örten örtünün, toprak içinde kalan kıs­mı sapı muhafaza ettiği gibi beslenmesinede yardım eder. Beyaz ve gri renklidir, genç mantarlarda yumuşak ve bol et­li, gelişmiş olanlarda ise sarımsı renkli ve deri şeklindedir. Mantarı tanıtan önemli özelliklerindendir. Etli kısmı: Az, gevrek ve beyaz renklidir. Tadı hoş, bir parça mantar par­maklar arasında ezilip koklanırsa açıkça turp kokusu duyu­lur. Sporları: Küre veya biraz oval şekilli ve şeffaf görünüş­lüdür. Büyüklüğü: 8,5 x 12,2 mikrondur.

Yetişme Yeri Özellikleri

Mantar, Haziran ayından Ekim ayına kadar özellikle kumlu topraklarda bulunan çam ve kayın ormanları altında, bunun yanında diğer yerlerde de rastlanabilir. Bir sınırlama veya genelleme yapmak zordur.

Diğer Özellikleri

Bundan önce tanıtılan Amanita muscaria mantarına için­deki maddeler yönünden yakın benzerliği vardır. Bu man­tarla olan zehirlenmede de hastada zaman zaman gülme ve ağlama durumları dikkati çeker. Göz pupilaları (Göz bebeği) farkedilir derecede büyür. Tedavide ATROPİN kullanılacak­sa çok dikkatli hareket etmelidir. Çünkü mantarın içinde ye­teri kadar atropin olduğu düşünülmelidir. Amanita pantheri na mantarından olan zehirlenmelerde belirtilen ilk yardım ve klinik tedavisi yapılmazsa 12-24 saat sonra özellikle çocuk­larda ölüm olayı görülür. Yetişkinlerde daha sonraki günler­de ölüm olayı görülür. Bu iki mantar zehirlenmesinde zehirlenme belirtisinin yemeğin hemen ardından görülmesi, hastalanan şahsı istifraya zorlaması nedeniyle ölüm oranı düşüktür. Avrupa devletlerinde; Amanita muscaria ve Ama­nita pantherina mantarlarından ölüm olayları çok ender gö­rülen olaylardandır.

Amanita Muscaria Zehirli Mantari

Amanita Muscaria (L. ex Fr.) HOOKER (Delirtici - Zehirli)

Mantarın Özelliği

Kırmızı şapka derisi üzerinde, beyaz renkli, yumuşak lekeler, sapın volva (çanakçık) içinde bulunuşu, şapka deri­sinin altında olan etinin açık turuncu renkli oluşu, sapın şap­kaya yakın kısmında manşet (yaka) görülüşü ile hem diğer mantarlardan nemde Amanita türlerinden ayrılır

Morfolojik Özellikleri

Şapka: Genç mantarlarda üzeri beyaz siğilli, yumurta şeklinde, gelişme ilerleyince şapka şemsiye gibi açılır. Şap­ka üzerindeki deri kırmızı veya turuncu renktedir. Üzerinde yumuşak beyaz renkli lekeler vardır. Genç mantarlarda la­meller bir örtü tarafından örtülür (Velum Üniversal). Gelişme ilerleyince bu örtü sap üzerinde manşet veya yaka şeklinde görülür. Lameller: Genç mantarlarda sık dizilişli ve beyaz renkli, gelişmiş olanlarda seyrekleşir ve rengi beyaz sarımsı olur. Lamellerin enleri 7 -10 mm. civarındadır. Sap: Çoğun­lukla silindir şeklinde ve sarı renklidir. Genç mantarlarda içi dolu gelişmiş mantarlarda ise içi oyulur ve ağsı bir yapı alır. Sap toprak içinde bir volva (çanakçık) içinde bulunur. Genç mantarlarda saptan ayrı, gelişmiş mantarlarda ise şapkaya yapışmış ince çizgili sarı renkli yaka vardır. Büyüklüğü: 10-12 cm. boyunda ve 2 - 3 cm. çapındadır. Volva (çanakçık): Genç mantarı bütünüyle örten örtü, toprak içinde sapı mu­hafaza eder ve mantarın beslenmesini sağlar. Genç mantar­larda mantarın şapka kısmından daha büyük olduğu görü­lür. Mantarı tanıtan özelliklerinden biridir. Etli kısmı: Az, gevrek, şapka derisinin altında ve şapka kenarlarında açık turuncu renkte görünüşü, mantarı diğer mantarlardan ayı­ran mühim özelliklerinden biridir. Sporları: Oval ve üstü ta­nelidir. Büyüklüğü: 6,8 - 8,5 x 8,5 -11,9 mikrondur.

Yetişme Yeri Özellikleri

Haziran ayından Kasım ayına kadar, hemen her cins ormanda ve tarlalarda yetişebilir. Fakat en fazla sonbahar­da yetiştiği görülür. Mantar tek tek yetiştiği gibi 15-20 lik gruplar meydana getirerekte yetişir. Göl ve akarsu kenarla­rında yaygın olarak görülür.

Diğer Özellikleri

Bu mantar, mantarların görünüş yönünden en gösterişli olanlarındandır. Bu nedenle hemen her kitabın (mantarlar­la) kapak resmi bu mantardan meydana gelmiştir. Kitapla­rın baş sayfasına geçişi çok zehirli olduğu için değil ama, gösterişli olduğu içindir.

Mantarın yapılan analizlerinde; Musoarin, Hyosiyamin, Mantar atropini, Scopolamin ve Bufotenin gibi maddeler elde edilmiştir. Amanita muscaria mantarından zehirlenen şahıs­lar, zaman zaman güler, zaman zaman ağlar, eğer mantar­dan az miktarda yemişse hayal dünyasına dalar gider. Göz pupillarında farkedilen bir genişleme görülür. Mantar zehirlenmelerinde kullanılan atropin (Atropa belladonna bitkisin­den elde edilen) bu mantar zehirlenmesinde çok dikkatli ve kontrol edilmeden verilmemelidir, aksi halde hastada atropin zehirlenmesi ile mantar zehirlenmesi birbirine karışır (Has­ta ölebilir).

Aslında Amanita muscaria mantarı çok tehlikeli değil­dir. Fakat fazla miktarda yiyerek hastaya hiç bir ilk yardım ve klinik tedavisi yapılmazsa, çocuklarda mantarı yedikten 12 saat, yetişkinlerde ise daha sonra ölümlere sebep olabi­lir.

Hafif Zehirli Mantar Boletus Satanas

Boletus Satanas LENZ 1831 (Hafif Zehirli)

Mantarın Özelliği

Genç mantarların hoşa gitmeyen, gelişmiş mantarların ise hafif «leş» kokusu mantarı eline alıp biraz sıkıştırıp kok-lanırsa hemen duyulur. Mantarın şişkin bir fıçı gibi sapı, şap­ka altındaki kırmızı renkli delikleriyle kolayca tanınır. Manta­rın herhangi bir yerinden keserseniz veya kırarsanız derhal mavileşir (bu özelliği diğer Boletus türlerinde de görebiliriz).

Morfolojik Özellikleri

Şapka: Şapkanın üstü, solgun gri, duman renginde ve­ya yeşilimsi gri renklerde görülebilir. Şekil olarak üstü dal­galı görünüşte kalınca yastık şeklindedir. Genç mantarların şapka kenarları sapa doğru kuvvetli kıvrım meydana getir­miştir. Gelişmiş mantarlarda kenar kıvrıklığı görülmez. Bü­yüklüğü: 6-25 (30) cm? çapında büyüklüğe erişebilir. De­likler (Bu mantarların şapkalarının altında sporları taşıyan lameller yerine delikler meydana gelmiştir. Delikler çoğun­lukla 0,5 mm. - 1,5 mm. genişliğinde olabilir.) Genç mantar­larda deliklerin görünüşü, solgun sarı gelişmiş olanlarda ise kan kırmızı rengine döner. Deliklerin üzerine parmakla bas­tırılınca hemen yeşilimsi mavi bir renk alır. Sap: Şekil ola­rak uçları inceltilmiş fıçıya veya lobuta benzetilebilir. Sapın toprağa yakın kısmı altın sarısı renginde, topraktan şapkaya doğru yeşilimsi gri zemin üzerinde, damar şeklinde kırmızı ağlar görülür. Büyüklüğü: 5-12 cm. boyunda ve 3 - 9 (10) cm. çapında olabilir. Etli kısmı: Şapka kenarlarında ve de­liklerin üstündeki kısım sarımsı beyaz, diğer kısımlar ise be­yaz renklidir. Mantarın etli kısmını kırarsak veya kesersek hemen mavi bir renk alır. Gelişmiş mantarların elle ezilmele­ri veya dikkatlice koklanmasıyla hafif leş kokusu daima du­yulur. Sporları: Sarımsı renkli ince uzun elips veya iğ şek­lindedir. Büyüklüğü: 10-16x5-7 mikrondur.

Yetişme Yeri Özellikleri

Mantar Temmuz ayından Eylül ayına kadar kalkerli top­raklarda yetişen kayın ormanlarının güneş ışını alan açıklık­larında veya orman içi yol kenarlarında yetişir. Mantar diğer türler gibi çok bol yetişen ve rastlanan bir tür değildir. Ken­di istediği mikro klima faktörleri meydana gelmedikçe yetişe­mez.

Diğer Özellikleri

Mantar çiğ olarak yendiğinde kuvvetli zehirlenmeler meydana getirir. Bu mantardan zehirlenen şahıslarda kuv­vetli ishaller meydana getirir. Mantarın içindeki etkin madde muskarin olarak bildirilir fakat bazı araştırıcılar bunun ya­nında «Boletol veya Satanin» maddelerindende bahsederler. Etkin maddeleri, mantar, pişirilince veya kurutulunca azalmaktadır. Pişirilip suyu dökülünce mantarın yenebilecek ha­le geldiğinden bile bahsederler. Bu sahada yazılan eserler­de, bu mantardan ölen henüz tesbit edilememiştir.

Bütün bu şartlara rağmen mantarı tanıyıp yememek en uygun olanıdır.

Gyromitra Mantarinin Ozellikleri

Gyromitra Esculenta FRİES 1821 (Hafif Zehirli)

Mantarın Özelliği

Genel olarak kırmızı kahverenkli, şekil olarak beynin dış görünüşünde olduğu gibi girinti ve çıkıntıları olan, özel­likle çam ormanlarının kumlu topraklarında ve yarı gölge yerlerde yetişmeyi tercih eder.

Morfolojik Özellikleri

Şapka: Beyin gibi kıvrımları olan, genç mantarlarda kırmızı kahverenkli, gelişmiş mantarlarda, mantarın rengi siyahımsı kahverengiye döner. Çıkıntılı kısımlar parmaklar vasıtasıyla aralanınca araların kirli beyaz olduğu görülür. Mantarın üstüne dikkatlice bakılınca kadife gibi ince kahverengi basit tüylerle örtülü olduğu görülür. Mantar bü­tünüyle gayri muntazam şekillidir. Büyüklüğü: 2-10 cm. çapında olabilir. Sap: Gri beyazdan sarımsı beyaza kadar değişir, genç mantarlarda içi öz şeklinde dolu, gelişmiş man­tarlarda içi oyulur. Sapın üzerinde nokta şeklinde küçük çı­kıntıları 1 numaralı zımpara kâğıdına benzetebiliriz. Üstünde gayri muntazam oluklar görülür. Büyüklüğü: 3-6 cm. bo­yunda ve 1,5-3 cm. çapındadır. Sporları: Elips şeklinde 18-20x10 mikron büyüklüğündedir.

Yetişme Yeri Özellikleri

Mantar, Mart ayından Mayıs ayına kadar çam ormanla­rının, özellikle kumlu topraklarında, ışık alan yerlerde grup­lar meydana getirerek yetişmeyi tercih eder.

Diğer Özellikleri

Mantarı yukarıda hafif zehirli veya çiğ olarak yenmez diye vasıflandırdık. Kuzey Almanya'da bu mantarı konserve şekline getirip değerlendirmektedirler. Çünkü mantarın için­deki «Giromitrin» veya «Helvolik asit» diye isimlendirilen et­kin maddeler, normal tuzlu suda kaynatıp bu su dökülürse mantarın içindeki etkin maddeler atılmakta ve tehlikesizce yenmektedir. Bu şartlara riayet edilmeden mantar yenirse zehirleme yapar. Zehirlenen şahısta; Yorgunluk, bitkinlik, baş ağrısı, bulantı ve şiddetli istifralar 2 gün devam eder. Sulu ishalde kan ve sümüksü maddeler görülür. Vücut harareti 39 C° bulur, hastanın karaciğeri büyür, solunum ve dolaşım sisteminde aksamalar görülür. Baş tarafta yazılan ilk yar­dım ve klinik tedavisi yapılmazsa hasta 3-4 gün sonra ölebi­lir.

Zehirli Mantarlar Clavaria Pallida

Clavaria Pallida FRIES 1821 (Hafif Zehirli - Yen­mez)

Mantarın Özelliği

Saçaklı mantar olarak, diğer şapkalı mantarlardan ay­rıdır. Saçaklı mantarlar içinde mantarı ayıran iki önemli özellik vardır. Birincisi, mantarın saçakları çok gevrektir, saçaklara parmaklarla fiske vurulacak olursa, uçlar düz olarak kırılır. (Bu özellik daha ziyade taze mantarlarda gö­rülür, suyunu kaybetmiş mantarlarda gözlemek çok zordur) İkinci özelliği, saçaklı mantarın bir parçasını ağzımıza alıp çiğneyecek olursak, acı olduğu görülür. Bu iki özellik diğer saçaklı mantarlarda yoktur.

Morfolojik Özellikleri

Mantar saçaklarının bütünüyle rengi, gri sarımsıdan sütlü kahverengiye kadar değişir. Mantar, 12 cm. yüksekli­ğinde, 8 cm. çapında çok dallanmış bir omca şeklindedir. Etli kısmı: Bütünüyle gevrektir. Mantardan bir parça par­maklar arasında ezilerek koklanırsa sabun kokusu duyu­lur. Çiğ mantarın tadına bakılınca tadının acı olduğu, yeme­ği yapılmış (pişirilmiş) mantarın tadı ise ekşimsi ve acımsı olduğu görülür. Sporları: Elips şeklinde, sarımsı renkte­dir. Büyüklüğü: 9 -12 x 4,5 - 5,5 mikrondur.

Yetişme Yeri Özellikleri

Mantar; Temmuz ayından, Eylül ayına kadar özellikle kayın ormanlarında 3-4 omca biri arada yetişir.

Diğer Özellikleri

Bu mantar hakkında yazarların belirttiğine göre öldü­rücü bir zehir maddesi yoktur. Bugüne kadar, bu mantar­dan ölen olmadığı da belirtilmiştir. Ancak fazla miktarda ye­necek olursa insana ishal rahatsızlığı verir. Türkiye'de yaptığımız araştırmalarda halk arasında TELLİCE, GELİN TELİ gibi isimlerle tanınan mantarlara benzer. Fakat bunlardan zehirlenenlere rastlamadık. Mantarlar üzerinde çalışan araştırıcıların büyük kısmı bu mantar için YENMEZ terimi­ni kullanırlar.

Hafif Zehirli Yenmez Mantar

Hypholoma Fasciculare KARSTEN 1879 (Hafif Zehirli - Yenmez Mantarlar)

Mantarın Özelliği

Mantarın; Şapkası ve sapı yumurta sarısı veya kükürt sarısı lamelleri yeşilimsi renktedir. Mantardan bir parça çiğnenecek olursa, tadının acı olduğu görülür.

Morfolojik Özellikleri

Şapka Genç mantarlarda çan şeklinde, şapka sapa saçaklarla bağlanmıştır. Gelişme ilerleyince, şapka şemsiye gibi açılır. Şapkanın tepe kısmı kahverengi, diğer yerleri.ise kükürt sarısı rengindedir. Büyüklüğü: 3-6 cm. çapındadır. Lameller: Genç mantarlarda açık san, gelişmiş mantarlar­da yeşilimsi kahverengiden gri siyaha kadar değişir. La­mellerin enleri dar (2-3 mm.), sap üzerinde 2-3 mm. ka­dar devam ederler. Sap: Eğri, kalınlığı hemen her yerde aynı, genç mantarlarda içi dolu, gelişmiş mantarlarda içi oyulur. Rengi, sarımsı yeşilden açık kahverengiye kadar değişir. Büyüklüğü: 5-15 cm. boyunda ve 3-6 mm. çapın­dadır. Etli kısmı: Sert ve kükürt sarısı rengindedir. Man­tarın tadı acıdır. Sporları: Çoğunlukla elips şeklinde, üzeri siyah noktalı ve iç içe girmiş halkalar görülür. Büyüklüğü: 5,1 x 6,8 - 8,5 mikrondur.

Yetişme Yeri Özellikleri

Ormanlarda üstü kesilmiş ağaç kütüklerinde, orman içlerinde sayvanların yerlerinde ayrıca orman içi depo yer­lerinde büyük gruplar meydana getirerek yetişirler. Bağ ve bahçe içlerinde çürüyen ağaçlar üzerinde de yetişir. Bu sa­yılan özellikteki yerlerde, Nisan ayından Ocak ayına kadar görülür. Tabiatta uzun zaman kalabilen mantarlardandır

Diğer Özellikleri

Bu mantarın tehlikeli yönü, mevsim olarak ve yayılış olarak tabiatta çok bulunuşu, iyi yönü ise öldürücü zehirli­liğe sahip olmayışı, Pişirilmekle de sertliğinden pek fazla bir-şey kaybolmadığından yenmiyecek kadar fena görünüşü vardır. Buna rağmen yenirse ishal ve istifralara sebep ol­maktadır. Tehlikeli yönü yoktur.

Yenen Mantar Yenilebilir Mantar

Lactarius Torminosus FRIES 1821 (Hafif Zehirli) (Çiğ Yenmez, Yenen Mantar)

Mantarın Özelliği, Yenilebilir Mantar

Mantar herhangi bir yerinden kırılınca veya kesilince beyaz renkli bir sütü çıkar, bu sütü dilimize değirirsek ya­kıcı olduğunu hissederiz. Şapkanın kenarlarında, diğer süt­lü mantarlarda görülmeyen beyaz saçaklar vardır

Morfolojik Özellikleri

Şapka: Genç mantarlarda, tekerlek şeklinde, ortası hafif çukur kenarları sapa doğru kıvrık, gelişmiş mantar­larda ortadaki çukurluk ve şapkanın kenarlarının kıvrıklığı yine görülür. Mantarın rengi, sarımsı kırmızıdan kirli solgun kırmızıya kadar değişir. Şapka kenarlarındaki saçakları şapkanın üstünde de görebiliriz. Büyüklüğü: 5-10 cm. ça­pındadır. Lamelleri: Genç mantarlarda beyazımsı, gelişmiş mantarlarda sarımsı kırmızıdan solgun kırmızıya kadar de­ğişir. Lamellerin enleri dar (2-4 mm.), sap üzerinde 3-4 mm. kadar devam ederler. Sap: Solgun kırmızı renkli, üze­rinde küçük çukurluklar ve koyu renkli lekeler bulunur. Ka­lınlığı hemen her yerinde aynı, genç mantarlarda içi süngerimsi madde ile dolu, gelişmiş mantarlarda içi oyulur. Bü­yüklüğü: 4 - 6 cm. boyunda ve 1 - 2 cm. çapındadır. Etli kısmı: Şapka derisinin altı açık kırmızı (pembe), diğer kı­sımları ise beyaz renklidir. Etli kısmı, süngerimsi yapıda ve çok gevrektir. Mantarın sütü: Mantar herhangi bir yerin­den kırılsın veya kesilsin hemen beyaz renkli sütü çıkar. Bu süte dilimizle baktığımızda acı olduğu görülür. Mantarın sü­tüne FeS04 (1 gr. FeS04, 10 gr. suda çözündürülür ve içi­ne derişik H2S04'ten birkaç damla ilâve edilerek hazırlanır) damlatılırsa hafif sarımsı kırmızı, KOH ile (% 30-40 lık ha­zırlanır) 20 dakika sonra açık gri yeşile döner. Sporları: Ge­niş elips şeklinde, üzerinde diken gibi çıkıntıları görülür. Büyüklüğü: 8-10x6-7 mikrondur.

Yetişme Yeri Özellikleri

Ağustos ayından Ekim ayına kadar, ışık alan orman altlarında, yol kenarlarında özellikle huş ormanları altında yetişmeyi tercih eder.

Diğer Özellikleri

Hafif zehirli olarak tanıtılan mantar için bazı yazarlar, çiğ olarak yenmeyeceğini yazmışlardır. Sütlü mantarlar içinde zehirlisine rastlanmamıştır. Mantarı yemeden önce 2 - 3 saat tuzlu suda bekletmek yararlıdır.

Mantar Turu Mantar İsimleri

Tricholoma Albobrunneum FRIES 1820 (Zehirli)

Mantarın Özelliği, Mantar İsimleri

Kolayca soyulan şapka derisi, kırmızı kahverenklidir. Şapka tepesinden kenarlara doğru lifi görünüştedir. Sapı­nın üzerinde küçük kahverengi pullar görülüyor.

Morfolojik Özellikleri, Mantar Türü

Şapka: Genç mantarların topraktan çıkışları yarım küre şeklinde. Gelişme ilerleyince/şapka şemsiye gibi açı­lır ve üzeri dalgalı görünüm arzeder. Mantarın üstüne tepe­den bakılınca lifi yapı ve ışınsal görünüştedir. Rengi, sa­rımsı kahverengiden kırmızımsı kahverengiye kadar değişir. Şapka üstüne el sürüldüğünde yapışkan bir madde ile ör­tülü olduğu görülür. Büyüklüğü: 5-10 cm. çapındadır. La­meller: Enleri, 8-10 mm. genişliğinde, yumuşak, keskin yuzlu ve sık dizilişlidir. Genç mantarlarda beyaz, gelişmiş olanlarda sarımsı, gri renge dönerler. Sap: Çoğunlukla eğri, toprak içindeki kısmı ince ve konik şeklinde, üzerin­de beyaz mantar miselleri görülür. Sapın rengi, sandan kır­mızımsı kahverengiye kadar değişir, fakat değişmeyen üze­rinde küçük kahverenkli pullarıdır. Sapın içi dolu ve serttir. Büyüklüğü: 3-6 cm. boyunda ve 0,5-1,5 cm çapındadır' Etli kısmı: Yumuşak ve beyaz renklidir. Mantar kırılınca veya parmaklar arasında bir parçası ezilip koklanırsa açık­ça un kokusu hissedilir. Mantarın küçük bir parçası ağıza alınıp çiğnenirse acı olduğu görülür. Sporları: Elips şeklin­de, renksiz ve 6,8 x 5,1 mikron büyüklüğündedir.

Yetişme Yeri Özellikleri

Mantar, kumlu topraklarda yetişen, çam ormanları ara­sındaki açıklıklarda, az olarak Mayıs - Haziran aylarında, çoğunlukla Eylül ve Ekim aylarında yetişir.

Diğer Özellikleri

Mantarın acılığı pişirilmesiyle ortadan kalkmaz yerken hemen hissedilir (Fakat mantarı pişirirken içine acı biber konursa bu özelliğinden tanıma için faydalanılamaz). Man­tar bu acılığına rağmen yenmişse; Kuvvetli ishal ve istifralara sebep olur, bu olaylar birkaç gün devam eder. Litera­türlere göre bu mantardan ölenlere rastlanmamıştır.

Biyoloji Mantarlar Mantarlar Hastalik

Tricholoma Pardinum OUELET 1886 (Zehirli)

Mantarın Özelliği, Biyoloji Mantarlar

Kalın sapı, gümüş grisi renginde lifi pulları, kiremit gibi şapka üstünü örter. Lamelleri üzerinde daima su damla­cıkları bulunur.

Morfolojik Özellikleri

Şapka: Genç mantarlarda yarım konik veya çan şeklin­de; Rengi sarımsı kahverengi, şapka üstü koyu renkli gü­müş grisi pullarla örtülüdür. Gelişmiş mantarlarda şapka tam açılır ve kenarları parçalanır. Şapkada sapın üstüne gelen kısım, hafif çukur veya dalgalı görünümdedir. Büyük­lüğü 3-8 cm. boyunda ve 1,5-3,5 cm. çapındadır. Lamel­ler: Kirli yeşilimsi sarının tonlarında, bol etli ve lameller birbirine 2 - 3 mm. mesafede sıralanırlar. Lamellerin üzerin­de daima su damlacıkları görülür: Sap: Sağlam yapılı, içi dolu, sert ve sapın üstü kirli beyaz renklidir. Bu rengin üzerinde pas rengini taşıyan lekeler mevcuttur. Sapın top­rak içindeki kısmı biraz daha şişkincedir. Büyüklüğü 3-8 dm. boyunda ve 1,5-3,5 cm. çapındadır. Etli kıs­mı: Büyük kısmı beyaz renkli fakat şapka derisinin altın­daki kısımda sarı renk görülür. Mantarın etli kısmı veya herhangi bir kısmı parmaklar arasında ezilip koklanacak olursa un kokusu kolayca hissedilir. Mantarın bir parçası ağıza alınıp çiğnenecek olursa tadının hoş olduğu hissedi­lir. Sporları: Oval, beyaz renkli ve üstünde küçük nokta­lar görülür. Büyüklüğü 8-10x6-7 mikrondur.

Yetişme Yeri Özellikleri

Çoğunlukla, Ağustos ayından Ekim ayına kadar kalkarce zengin kayın ormanları altında büyük gruplar meyda­na getirerek yetişir. Az olarakta kalkerce zengin çam or­manları altında görülür.

Diğer Özellikleri

Bu mantardan zehirlenen şahıslarda, kuvvetli ve de­vamlı (Yenilen mantarın miktarına göre olmakla beraber 4-5 gün sürebilir) ishaller görülür. Çoğunlukla öldürücü olmamakla beraber, devamlı ishallerde gerekli klinik teda­visi yararlıdır.

Mantarlar ve Ozellikleri Zehirli Mantar

Coprinus Atramentarius FRIES 1836 (Hafif Zehirli)

Mantarın Özelliği, Mantarlar ve Özellikleri

Mantarın griden, gri kahverengiye kadar değişen renk­lerine karşılık, şapka tepesi daima kahverengi pulcuklarla örtülüdür. Şapkası gelişmiş mantarlarda, şekil 8'de görül­düğü gibi geri kıvrılır. Kıvrılan kısımlar koyu zeytini yeşil renk alarak mürekkep damlaları şeklinde dökülmesi bu mantar için özelliktir

Morfolojik Özellikleri

Şapka: Genç mantarlarda, yumurta şeklinde oval, ge­lişme ilerleyince ufak bir tavuk yumurtası büyüklüğüne eri­şir. Nihayet şapka açılır ve çan şeklini alır. Rengi başlan­gıçta kül renginde, gelişince gri kahverengiye döner. Şap­ka tepesi kahverengi pullarla örtülüdür. Mantarın tepeden aşağıya doğru oluklu görünümü ve yaşlanmış mantarların şapka kenarlarının yukarı kıvrılışı, kıvrılan kısımların mü­rekkep lekesi' gibi erimesi diğer Coprinus türlerinden ayrı­cı özelliğidir. Büyüklüğü 4-10 cm. çapındadır. Lameller Genç mantarlarda, beyaz gri, sonra kahverengiye nihayet siyah renge dönerler. Siyahlaşınca mürekkep damlaları şeklinde damla damla toprağa düşer. Sap: Beyaz renkli ve az parlaktır. Genç mantarlarda içi dolu gelişen mantarlar­da içi oyulur ve lifi yapısı görülür. Coprinus comatus (Ye­nir) tan farkı sap üzerinde halka görülmez. Sapın toprak içindeki kısmı, toprak üstündeki kısmından ayrı yapıda ve konik şekillidir. Sap, 6-15 cm. boyunda ve 1 -1,5 cm. ça­pındadır. Etli kısmı: Az, beyaz rekli, kokusuz ve tadı hoş­tur. Sporları: Elips şeklinde ve kahverenkli 7,5-10x5-5,5 mikron büyüklüğündedir.

Yetişme Yeri Özellikleri

Mayıs ayından kasım ayına kadar, milli topraklarda, çayırlarda ve gübre yığınları yakınlarında gruplar meydana getirerek yetişir.

Diğer Özellikleri

Halkımız bunu sobelen mantarına karıştırabilir, aslın­da bu mantarda bulunan etkin madde içki ile alındığında tesir etmektedir. Bazı yazarlar mantarın gençlerinin yene­ceğini yazmakta iseler de, mecbur kalınmadıkça yenmeme­si uygundur. Mantarın öldürücü özelliği yoktur.

Zehirli Mantarlar İle İlgili Bilgiler

Clitocybe Dealbata GİLLET 1874 (Zehirli)

Mantarın Özelliği, Mantarlar İle İlgili

Şapka, 2 - 4 cm. büyüklüğünde, beyaz renkli ve üze­rinde beyaz renkli süberin maddesi vardır. Şapka tepesinin çukur oluşu, lamellerin sap üzerinde genişleyerek birleş­meleri, mantarı diğerlerinden ayırıcı özelliğidir

Morfolojik Özellikleri

Şapka; Genç mantarlarda küçük topuzcuk şeklinde, gelişmenin az ilerlemesiyle, şapkanın tepesi çukurlasın Mantar böylece küçük bir huniye benzer, kenarlarıda para-çalı bir görünüştedir. Genç mantarlarda beyaz veya gri renklidir. Şapka üzerinde beyaz renkii süberin maddesi bu mantara özgüdür. Büyüklüğü 2-4 cm. çapındadır. Lamel­ler: Açık sarının tonlarında, ince. yapılı, sap üzerinde kalınlaşarak devam eder. Sap: beyaz renkli, 4-6 cm. boyunda ve 4 - 7 mm. çapındadır. Etli kısmı: çok az, mantarın etli kısmı veya bir parça mantar parmaklar arasında ezilirse un kokusu açıkça duyulur. Sporları: Oval, 5-6x3-4 mik­ron büyüklüğündedir.

Yetişme Yeri Özellikleri

Mantar, çayırlarda, otlaklarda küçük veya büyük hal­kalar meydana getirerek yetişir. Çoğunlukla ilkbaharda az olarakta yaz aylarında yetişir.

Diğer Özellikleri

Bu mantar yüksek miktarda muskarin ihtiva eder, Bol miktarda yetişmesinden dolayı toplu zehirlenmelere sebep olur. Memleketimizde, mıhtepesi veya cincile tabir edilen mantarlara karıştırılabilir. Küçük mantarlar içinde tehlikeli olanıdır.

Mantarlar Bilgi Mantarlar Cesitleri

Rhodophyllus Sinuatus SINGER 1941 (Zehirli)

Mantarın Özelliği, Mantarlar Bilgi, Mantarlar Çeşitleri

Genç mantarların renkleri, sarımsı kahverengi, geliş­miş olanlarda lammeller gül kırmızısı rengine döner. Man­tarın bütün gelişim devrelerinde un kokusu ve un tadı duyulur.

Morfolojik Özellikleri

Şapka: Genç mantarlarda, şapka kenarları sapa doğ­ru kıvrık, gelişmiş olanlarda şemsiye gibi açılır. Şapka de­risi kolayca soyulabilir. Rengi, beyazdan açık kahverengi­ye kadar değişebilir. Şapka üstü ince ağ şeklinde lifî yapılı ipek parlaklığındadır. Büyüklüğü: 5 - 20 cm. çapındadır. Lameller: Genç mantarlarda beyaz, gelişmiş olanlarda et kırmızısından gül kırmızısına kadar değişir. Fakat gelişmiş mantarlarda 1,5 cm.'ye varan lamel genişliği onu diğer mantarlardan ayırır. Sap: Beyaz renkli, lifi yapılı ve par­lak görünüştedir. Genç mantarlarda içi sünger şeklinde dol­gu ihtiva eder. Gelişmiş mantarlarda sapın içi oyu­lur. Toprak içindeki kısmında daima eğrilik göze çarpar. Sap, 4-12 cm boyunda 2-3 cm. çapındadır. Fakat bazen sapın kalınlığı 6 cm. çapa ulaşabilir. Etli kısmı; Beyaz par­lak, un kokusu yanında, Eczane'ye girince duyulan ilâç ko­kusu, bu mantarı parmaklar arasında ezince duyulur. Etli kısmı, ağıza alıp çiğneyince, tadının hoş olmadığı görülür. Sporları: Oldukça düzgün, beşgen veya altıgen şekilli, 8-10x7-8 mikron büyüklüğündedir.

Yetişme Yeri Özellikleri

Mayıs ayından ekim ayına kadar, milli topraklarda bazende karatopraklarda özellikle meşe ve kayın ormanları altında büyük çemberler meydana getirerek yetişir. Diğer orman ağaçları altında daha az görülür.

Diğer Özellikleri

Mantarın zehirliliği konusunda, bütün mantar araştırı­cıları birleşmekte, fakat mantarın öldürücü zehri olmadığı da belirtilmekte, fazla miktarda yenirse kuvvetli ishal yap­tığından bahsedilmektedir.

Yetiştiği yerde çok bol bulunması nedeniyle tehlikeli­dir, yukarıda belirtilen özellikleriyle mantarı tanımak en uy­gun olan yoludur.

Mantarlar Bilgi Mantarlar Hakkinda

Inocybe Patouillardii PRESADOLA 1905 (Zehirli)

Mantarın Özelliği, Mantarlar Bilgi, Mantarlar Hakkında

Genç mantarlar, şapkası açılıncaya kadar beyaz, sonra kırmızımsı renge döner. Şapka tepeden kenarlara doğru kuvvetli lifî görünüştedir. Mantarın bir parçası parmaklar arasında ezilip koklanacak olursa kuvvetli ispirto kokusu hissedilir.

Morfolojik Özellikleri

Şapka: Genç mantarlarda beyaz, sonra solgun saman sarısından nihayet kiremit kırmızısına kadar değişir. Genç mantarlarda konik olan şapkanın, kenarları sapa doğru kıv­rıktır. Gelişme ilerleyince şapka tepesinin konik şeklini muhafaza ederek, kenarları parçalanmış şemsiyeye ben­zer. Kurumuş mantarlarda bütün Inocybe türlerinde oldu­ğu gibi bunda da parlaklık kazanır. Büyüklüğü: 3-9 cm. çapındadır. Lameller: Başlangıçta beyaz, sonra gri sarı, nihayet yeşilimsi kahverengiye dönerler. Lamellerin üze­rinde kırmızı noktacıklar bu mantarı benzerlerinden kolay­ca ayırır. Lamellerinin enlerinin 7 mm. varan özelliğimde göz önüne almak gerekir. Sap: Genç mantarlarda beyaz renkli, gelişmiş olanlarda kiremit kırmızısına dönerler. Sap, Lifî yapılı, üzeri ince olukludur. Sert içi dolu toprak içinde­ki kısmı şişkincedir Büyüklüğü 6-7 cm. boyun­da ve 0,5 -1 cm. çapındadır. Etli kısmı: Genç mantarlarda beyaz, gelişmiş olanlarda kırmızıya döner Mantardan bir parça ağıza alınıp çiğnenirse tadının hoş olmadığı, par­maklar arasında bir parça mantar ezilip koklanırsa kokusu­nun ispirtoya benzediği görülür. Sporları: Böbrek şeklinde 10-12x6-7 mikron büyüklüğündedir.

Yetişme Yeri Özellikleri

Mantar çoğunlukla, Mayıs ve haziran aylarında az ola­rakta Temmuz ve Ağustos aylarında, ormanların, çayırların ve parkların kalkerli topraklarında gruplar meydana getire­rek yetişir.

Diğer Özellikleri

Mantar yayılış ve miktar olarak bol bulunduğu gibi, yüksek miktarda muskarin ihtiva etmesinden dolayı tehli­kelidir. Muskarinin sinir sistemine olan tesiri dolayısıyla er­ken zehirlenme belirtisi verdiği için çok tehlikeli değildir.