El
Yaralanmalarının Tedavisi
Kemik,
ligaman veya eklemdeki yaralanmalar yaralanma alanında direkt hassasiyet ile
sonuçlanırken yansıyan ağrı beklenmez. Hastadan alınan anamnez ağrının
süresini, şiddetini, semptomları artıran veya azaltan hareketleri içermelidir.
Kompresyon nöropatileri sonucunda oluşan ağrı dermatomal yayılım gösterebilir. Hasta
bunu kas iskelet ağrısı ile ilişkisiz uyuşma ve karıncalanma olarak tarif eder.
Elin kompleks anatomisini ve yaralanmaların mekanizmasını anlamak klinisyenin
ayırıcı tanı yapmasına yardımcı olur. Hikayenin belki de en önemli kısmı
ağrının lokalizasyonudur.
El
yaralanmalarında kırık gelişmesi sonrasında yapılan rehabilitasyon
uygulamalarında başarılı sonuçlara ulaşmak için yeterli kırık stabilizasyonu,
yumuşak doku mobilizasyonu ve yaralanma ve cerrahi sonucu gelişecek olan
kısıtlayıcı skarı önlemek esastır.
Kırıklarda
Cerrahi Tedavi:
Kırıklarda
uygulanan tedavilerde %53,7 AR-İF uygulaması, %27,2 alçı uygulaması, %9
perkütan pinleme, %6 güdük revizyonu, %3,7 eksternal fiksasyon yapılmaktadır
(40). Basit plaster, splintler, K telleri, eksternal fiksatörler, küçük plak ve
vidalar gibi çok sayıda fiksasyon tekniği vardır.
Birçok
minör el yaralanması örneğin basit kırıklar veya ligaman yaralanmaları
immobilizasyon gibi konservatif tedaviye iyi cevap verir. Tendon, arter, sinir
yaralanması gibi ciddi travmalarda ise cerrahi müdahale gerekir.
Kırıklarda
Rehabilitasyon:
Tedavide
kırık iyileşmesini sağlamak amacıyla eli uygun pozisyonlamak, eklem hareketini
korumak veya yeniden kazandırmak için mobilizasyon uygulamaları ve tendon
yapışıklıklarını önlemek için spesifik tendon kaydırma egzersizleri uygulanır.
Mobilizasyon uygulamaları kırık iyileşme tipine (primer veya sekonder) ve
fiksasyon yöntemine göre belirlenir. Potansiyel yumuşak doku sorunları, splintleme
ve tedavi uygulamalarıyla önleme hedeflenir.
